13 Kasım 2007 Salı

UMUDUN ARDINA GİZLENMİŞ HAYAT


Zamansız akan hayaller diyarındayım; Umudum dökülüveriyor bulutların üzerinden sonsuzluğa. Kim kalmış kimler kalmış ansız karanlık dünyamda. Ne sen, ne de hayat. Çekip gidi vermiş sanki nefes aldığım ölüm kokan bu âlemden, yok olan nice umut dolu gencecik bedenlerin ardından.

Yaş döken çatlak ve yıpranmış gözler, sanki yaşamın bacası tütmüş yaz gününde. Al yüreklerin ardından gizlenmiş nice yaşamda, sen ve yine sen: Yalan hayat, aldatıcı hayat.

Kaldırım taşlarında birikmiş olan nice umutları alıp gittin bir başına. Yalnız bıraktın dört yapraklı yonca tanelerini. Topraklarda filizlenmiş buğday tanelerinde saklanmış anne sevgisi misali… Doyurmadı mı o bitmez bilmek bilmeyen sonsuz iştahsız zihnini bu yonca taneleri? Bitmiş artık sanatın büyüsü, sensiz kalmış bu devrik bedenim, umutsuz kalmış kas yığını kalbim. Ama beklemekte halen nemli kara toprağım seni. Umudu beklediği gibi.

Vazgeçmiş, yalın kalpler. Umuda küsmüş, sırtları nasırlı âşıklar. Bekler dururlar aydınlık içinde gizlenmiş karanlığı sen kapıyı çalarsın umuduyla. Umut etmekteler umudu, unutmuş oldukları hayallerin ardından koşan çocuk gülüşlerini…

Beklemekteler: acı kokan acısız yüreklerinde filizlenmiş sevda türkülerini, umut dolu çocuk gülüşlerini, yeşil sonsuz çayırları, kan kırmızısı gelincikler içinde koşuşturan beyaz gelinlikli kıları, kara erkekleri…

Ansızın açılan gıcırtılı kapı ardında gizlenen sen misin diye nice kalp yerinden kopup, önünü kapayan kaburgaları kırıp sana doğru koştu. Evet, sen umut, gerçeklik, yalnızlık; ağlayan ve özlem çeken nice gözyaşlarının paslanmış kırık dökük prangası. Evet, sen umut beklenmekten usanmış, beyaz kefenini giymiş ve artık umut kokmayan bu dünya el sallayarak ardından, hüznü, savaşı, ölümü, işkenceyi, aşkı, kalp kırıklığını, annesini, babasını, abisini, ablasını, kardeşini, eşini, çocuğunu, sevdiklerini ve hayallerini terk edip yokluğa senden uzak bir yere umudu umut etmeyecek diyara doğru fırtınalı okyanusa yelken açmaya gidiyor umut ettiği geçmişiyle birlikte…

Ama sen umut : UMUDUN ARDINA GİZLENMİŞ HAYAT oluvermişsin. Bize hiç aldırış etmeden…


Çetin TEKİN
13 kasım 2007

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Yazıyı beğendim.Ellerine sağlık.Son günlerde eklediğin diğer yazılarında aynı şekilde güzel ve anlamlı paylaşımlar.Site yazıların artan çoğunluğu ve anlamlılığı ile gün geçtikçe daha güzel oluyor:)Tebrikler,başarılar...

..HEP BİRLİKTE GÜZEL OLANA DOĞRU KANAT ÇIRPALIM...KUŞLAR GİBİ..

Katkıda bulunanlar